Święta Nino
| apostołka Gruzji | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 268-276 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczona przez |
Kościół katolicki |
| Wspomnienie |
14 stycznia (kat.) |
| Patronka | |
Święta Nino, również Nina lub Nona, gruz. წმინდა ნინო, cs. Rawnoapostolnaja Nina, proswietitielnica Gruzi, nazywana Christianą (ur. ok. 268, zm. ok. 335)[1] – apostołka i patronka Gruzji, święta Kościoła katolickiego, ormiańskiego i prawosławnego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Według hagiografa, Rufina, była niewolnicą z Kapadocji sprzedaną władcy gruzińskiemu. Jako chrześcijanka, odznaczała się pobożnością i dobrocią. Uzdrowiła chorą żonę króla Iberii, a władca Mirian III dostrzegł w tym rękę Bożą i znak, że należy przyjąć w kraju chrześcijaństwo. Gdy zapytał Nino, jaką nagrodę życzy za uzdrowienie żony, odpowiedziała, że chciałaby zbudować kościół, do którego powinni przyjechać księża z Konstantynopola. Król wysłał poselstwo do cesarza Konstantyna Wielkiego, a kapłani ochrzcili rodzinę królewską. W ten sposób, według legendy, miała się dokonać chrystianizacja Gruzji w 337.
Według tradycji prawosławnej święta Nino była krewną patriarchy jerozolimskiego Juwenaliusza[a]. Od dzieciństwa głęboko pokochała Chrystusa. Gdy jej ojciec odszedł, by żyć na pustyni, a matka została diakonisą, świętą oddano na wychowanie bogobojnej staruszce, która często opowiadała jej o dalekiej Iberii (Gruzji). Pewnego razu Nina miała widzenie. Objawiła się jej Matka Boża, która błogosławiła jej, by wziąwszy krzyż udała się do Iberii i głosiła tam naukę Chrystusową. W 319 Nino dotarła do Gruzji. Miejscowa ludność była bardzo przejęta jej dobrocią i pobożnością. Ogromne wrażenie wzbudzała też jej moc uzdrawiania ludzi w imię Chrystusa. Tę zdolność wykazała m.in. uleczając królową Gruzji. Także król, który zgubił się na polowaniu, odnalazł drogę po wezwaniu na pomoc Chrystusa. W 337[2] król Mirian III i jego żona Nana przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową (w ten sposób Gruzja stała się drugim na świecie, po Armenii, państwem chrześcijańskim). Wydarzenie to opisano w jednym z najstarszych zabytków literatury gruzińskiej Mokcewaj Kartlisaj (Nawrócenie Kartlii). Król Mirian wysłał do cesarza Konstantyna posłów, prosząc go o przysłanie do Gruzji kapłanów.
Kult
[edytuj | edytuj kod]W Kościele prawosławnym święta Nino jest czczona jako Oświecicielka Gruzji i Równa Apostołom.
W ikonografii Kościołów wschodnich przedstawiana jest jako szczupła, jasnowłosa kobieta, ubrana w jasne (najczęściej białe) szaty. Na głowie ma chustkę. W prawej dłoni trzyma krzyż. Belki krzyża związane są kosmykiem włosów, które sobie obcięła. Na niektórych wyobrażeniach krzyż jest dość duży. W lewej dłoni święta trzyma zwinięty lub rozwinięty zwój pisma.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 14 stycznia (dawniej 15 grudnia), w Kościele gruzińskim i prawosławnym: 14/27 stycznia[b], tj. 27 stycznia według kalendarza gregoriańskiego, a 29 października/11 listopada świętą wspominają w Kościele ormiańskim.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Nina – inne postaci noszące to imię
- kult świętych
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- święci prawosławni
- wstawiennictwo świętych
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według innych źródeł była kuzynką św. Jerzego: J. Rohoziński, Gruzja. Początki państwa, Wydawnictwo Poznańskie, ISBN 9788379764259, s. 71, 79-80.
- ↑ podwójne datowanie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 27 STYCZNIA NINO (OK. 276 - OK. 340), ŚWIADEK. na katolik.pl
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 237. ISBN 978-83-7425-697-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Gołębiowski, Poznaj swojego patrona, t.2, Warszawa 1996
- Nina, oświecicielka Gruzji na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Christiana (Nino, Nina, Nona) von Georgien auch: von Kappadokien - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)